Wielkie bogactwo polskiej muzyki ludowej

Jak wielkim bogactwem Polski jest muzyka ludowa wiedział Oskar Kolberg, który poświęcił swoje życie w celu zebrania jak największej ilości pieśni z różnych regionów kraju, aby zachować je dla potomności. Nino iż większość wykonawców dawnych twórców i wykonawców nie żyje, muzyka ludowa przetrwała, a w wielu środowiskach nadal się przekazuje ją z pokolenia na pokolenie – tak teksty utworów, jak i muzykę. Muzyka ludowa charakteryzuje się prostotą, rytmem, melodyjnością, skocznością, co zachęca do tańca. Wraz z muzyką przetrwały tańce ludowe, które możemy zobaczyć w wykonaniu wielu zespołów folklorystycznych. Utwory, szczególnie w formie przyśpiewek są łatwe do zapamiętania, a do dziś są żywe na weselach wiejskich. Polską muzykę ludową możemy podzielić na kilka gatunków – pieśni obrzędowe, które wykonywane były w ważnych momentach życia mieszkańców danej wsi – żniwa, dożynki, wykopki, skubanie gęsi, wesela, pogrzeby itp. Kolejną grupę stanowią pieśni obyczajowe – zalotne, miłosne, żołnierskie. Przyśpiewki były krótkimi tekstami, śpiewanymi zazwyczaj przez dwie grupy biesiadników – jedna odpowiadała drugiej. Teksty czasem były bardzo frywolne. W dawnych czasach, częstymi gośćmi na wsiach były tzw. dziady, które prosiły o jedzenie, modliły się pod kościołem, kapliczkami. Dziady były wykonawcami ballad, kantyczek. Ostatnią grupą są pieśni nabożne, śpiewane na pielgrzymkach, przy kapliczkach, ale poza kościołem. Wiele współczesnych formacji tanecznych i wokalnych kultywuje tradycje muzyki ludowej, co dobrze rokuje dla muzyki ludowej.