Blues – rozpacz, smutek

Zanim słowo „blues” kojarzyło się przede wszystkim z popularnym gatunkiem muzycznym końca ubiegłego stulecia słowo to w języku angielskim dotyczyło smutek oraz rozpacz. Muzyka ta wywodzi się z gatunku folkowego. Jego rodzicami są Afroamerykanie mieszkający na południu Stanów Zjednoczonych po wojnie secesyjnej w dziewiętnastym wieku, którzy w muzyce oddawali swoje emocje. Jej tematyka jednak nie dotyczy nie tylko smutnej historii tych ludzi ale przede wszystkim relacji damsko-męskich oraz jej niepewnych losów. Autorzy tekstów ewidentnie skupiali się przede wszystkim na miłości, zazdrości, wierności oraz samotności – te wątki są do dziś najczęściej poruszane w tej muzyce. Czasami jednak możemy również usłyszeć odniesienia do bezrobocia, poszukiwania zatrudnienia, konieczności wyjazdów do nieznanych krajów. Jak już wiadomo twórcami tej muzyki są czarnoskórzy mieszkańcy południa wobec czego tematyka bluesa czasami dotyczy również nierówności społecznej, polityki, niewolnictwa oraz innych tego typu zjawisk społecznych. Do tworzenia tej muzyki konieczne są takie instrumenty, jak gitara klasyczna, gitara akustyczna, instrumenty dęte oraz czasami fortepian. Rzecz jasna najbardziej podstawowym instrumentem charakteryzującym blues jest harmonijka ustna. Na początku Afroamerykanie nie mieli dostępu do takiej ilości instrumentów muzycznych, wobec czego przede wszystkim słychać było dzwonki oraz klaskanie w dłonie.