Dźwięki słyszalne – charakterystyka

Dźwięki rejestrowane przez ludzkie ucho pochodzą z zakresów częstotliwości i natężeń określanych, jako dźwięki słyszalne. Ludzie nie odróżniają bardzo cichych i niskich tonów (infradźwięki) oraz ultradźwięków, czyli zbyt wysokich dźwięków. Dźwięki słyszymy dzięki uszom, które należą do narządów zmysłu słuchu. Natężenie dźwięku najczęściej wyraża się w poprzez powierzchniową gęstość mocy akustycznej fali. Wygodniej jest jednak podawać tą wartość poziomem natężenia dźwięku. Jest to skala logarytmiczna o jednostce zwanej decybel. Jednak tylko fony uwzględniają fizjologiczną budowę ucha ludzkiego. Jak wiadomo każdy człowiek jest inny, więc rozpiętość częstotliwości słyszalnych jak i głośności może się różnić w stosunku do osobnika badanego. Często jednak występuje zjawisko niedosłuchu. Młodzi ludzie są szczególnie narażeni na te schorzenie z powodu słuchania zbyt głośnej muzyki na słuchawkach przenośnych odtwarzaczy. Dźwięki są przetwarzane przez istoty żywe w bardzo specyficzny sposób. Następuje to etapowo. Na początku rejestruje się wartości ciśnienia w czasie. Później następuje analiza. Ton podstawowy i wyższe składowe są wydzielane. Jest to możliwe, ponieważ każda fala rozkładana jest na sinusoidalne składowe. Można więc określić jej parametry takie jak amplituda, częstotliwość i faza. Prawo Webera-Fechnera pozwala na zlogarytmowanie tych zmiennych. Dzięki temu mózg uzyskuje dane o najważniejszych cechach dźwięku.