Hip-hop – muzyka ulicy

Jednym z obecnie bardzo popularnych wśród młodzieży gatunków muzycznych jest hip-hop. Samo słowo pochodzi od dwóch określeń występujących w slangu, to jest „hip” – teraźniejszy, oraz „hop” – wyraz odwołujący się do stylu poruszania się. Sam gatunek powstał w społecznościach afroamerykańskich Nowego Jorku. Określany jest często kulturą miejską. Początek hip-hopu datuje się na lata siedemdziesiąte dwudziestego wieku. Znany DJ, Afrika Bambaataa podzielił ten gatunek na cztery filary, a mianowicie na DJing, b-boying, rap oraz graffiti. Przez większą część środowiska uznającego ten styl wyróżniany jest również piąty filar, który zawiera wiedzę. Jest to ważne, ponieważ stereotypy na temat tej kultury nie są zbyt obiecujące. Ważnym elementem muzyki hip-hopowej jest także beatbox, czyli tworzenie rytmicznych dźwięków naśladując je różnymi technikami wokalnymi. Styl ten szybko rozprzestrzenił się na świecie, mając swój początek w Południowym Bronxie. Za początek hip-hopu uważa się zaczęcie wykorzystywania przez DJ-i zapętlania zapisów do tworzenia bitów – fachowa nazwa tych partii solowych to sample. Wspominając o tym gatunku należy pamiętać o rapie, który z definicji jest rytmicznym wypowiadaniem słów. Ważne w kulturze hip-hopowej są specyficzny taniec i luźny ubiór. Fani i twórcy takiej muzyki wciąż ją zmieniają. Jest to gatunek wciąż rozwijający się, cieszący się dużym zainteresowaniem.