Nastrój ciemnej nocy

Jednym z bardziej mrocznych utworów charakterystycznych dla muzyki poważnej jest nokturn, którego celem było oddanie klimatu typowego dla ciemnej, mrocznej nocy. Jest to utwór bardzo spokojny, instrumentalny, najczęściej z bardzo zrównoważonym nastrojem. Zupełnie inaczej brzmiały nokturny z czasów klasycyzmu i romantyzmu. W czasach klasycystycznych nokturny nie miały jeszcze określonej budowy, ponadto składały się z wielu części. Jednak w czasach romantyzmu wyglądało to już zupełnie inaczej, o czym możemy się przekonać słuchając nokturnów napisanych przez Fryderyka Chopina. Wtedy była to miniatura instrumentalna (najczęściej fortepianowa, ale nie tylko), których formy były odpowiednio dopasowane do nastroju oraz przesłania utworu. Najczęściej muzycy wykorzystywali formę ABA, jednak forma ronda również bywała wykorzystywana w nokturnach romantycznych. Pierwsze nokturny były komponowane przez Johna Fielda, który był kompozytorem fortepianowym pochodzenia irlandzkiego. Wielkim mistrzem nokturnów jest jednak właśnie Fryderyk Chopin, który nadał temu utworowi specyficzną dynamikę – część szybka, część wolna i część szybka, kończąca utwór. Mimo tego, że kolejni kompozytorzy muzyki poważne również próbowali pisać nokturny tylko te dwa nazwiska są uznane za istotne, jeżeli chodzi o ten rodzaj utworu muzycznego. Nokturn jest utworem wyjątkowo pełnym emocji oraz ekspresji wyrażającym niezgodę na swoją sytuację oraz bezsilność w stosunku do swojego położenia.